Vatanimizning kelajagi, xalqimizning ertangi kuni, mamlakatimizning jahon hamjamiyatdagi obro’-e’tibori, avvalambor, farzandlarimizning unib-o’sib, ulg’ayib, qanday inson bo’lib hayotga kirib borishiga bog’liqdir. Biz bunday o’tkir haqiqatni hech qachon unutmasligimiz kerak.

Korrupsiya nima? Korrupsiya mamlakat taraqqiyotini ortga surib,  kelajkni xavf ostida qoldiradi. Ayniqsa, ta’lim sohasidagi korrupsion holatlar bugungi kunda yetuk mutaxassislar, jahon andozasi darajasidagi kadrlar tayyorlashni asosiy maqsad qilib olgan mamlakatimiz oldida turgan dolzarb masalalardan biridir. Dunyoda rivojlanish va taraqqiyot yo‘lini tanlagan har bir davlat eng avvalo korrupsiya, ta’magirlik, poraxo‘rlik kabi salbiy illatlarga qarshi murosasiz kurash olib boradi.
Aks holda, bunday jirkanch illatlarning tomir otishiga yo‘l berilsa, o‘sha joyda taraqqiyot va rivojlanish boy beriladi.
Respublikamizda olib borilayotgan islohotlardan ko‘zlangan maqsad xalqimizni hayotdan rozi qilish va eng muhimi, davlat idoralari bevosita xalq ichiga kirib borib, muammolar bilan tanishayotgani o‘zining ijobiy samarasini bermoqda.
Albatta bu jarayonda rahbarlarning mas’uliyatini oshirish va o‘ziga bildirilayotgan ishonchni oqlash hamda ta’magirlikka yo‘l qo‘ymaslik borasida ko‘plab qaror va farmonlar qabul qilindi.
Respublikamizda bu borada olib borilayotgan keng ko‘lamli ishlarga qaramasdan ming afsuski, ayrim rahbarlar orasida korrupsiyaga berilish, ta’magirlik holatlari uchrab turgani kishini taa’jubga soladi.
Qonunlarni bilmaslik biror kishini jazodan qutilishiga bahona bo‘lolmaydi. Kimdir bilib, kimdir bilmasdan deganlaridek bunday salbiy illatlarning ko‘chasiga kirib qolganliklarini sezmay qoladilar. Achinarli tomoni shundaki, ayrim nufuzli mansab kursisida o‘tirganlar bila-turib korrupsiyaga, poraxo‘rlikka, tanish-bilishchilikka berilib ketayotgani ijtimoiy hayotimizga jiddiy xavf solmoqda.

Dunyo yaralibdiki, insoniyat go’zallikka intilib yashaydi, bir siqim tuproqdan ham butun bir go’zallikni yarata oladi, ariq qazib suv chiqaradi, nihol ekib hosil oladi, mehnat qilib rohatda yashashga harakat qiladi. Inson butun bir koinot sirlarini o’rganishga kirishdi va qaysidir ma’noda o’rgana oldi ham. O’zining ong-u tafakkuri bilan yaratiqlar ichidagi eng oliy mahluqot ekanligini isbotlashga intildi. Mamlakatimiz mustaqillik bayrog’ini qo’liga olgach, qisqa muddat ichida quloch yozib, rivojlana boshladi. Mamlakatimiz yigirma besh yil davomida har tomonlama yuksaldi. O’zining azal-azaldan mavjud bo’lgan qadriyatlarini, o’lmas an’analarini, millat sifatidagi nomini hamda ilm-u tafakkuri bilan dunyoda nom taratgan buyuk ajdodlarning nomini tikladi va adabiyotga muhrladi. Mustaqillik sharofati bilan muqaddas dinimizga alohida e’tibor berildi. Dindonlarimizga shart-sharoitlar yaratildi. Yoshlarimiz ilm-u hunarni ixtiyoriy tanlab Vatan taraqqiyoti, uning ravnaqi va baxt-u iqboli uchun xizmat qilishga bel bog’ladi. Biroq oramizda shunday insonlar paydo bo’ldiki, ular na iymonni, na vijdonni, na onani va na Vatanni biladi. Ular so’zsiz gumrohlardir. Shukrona aytib yashaydigan bu zamonda ochiq ko’zlari bilan ko’rib turib o’z yaqinlari hamda vatandoshlari hayotiga bolta uradigan bunday nokaslar borligi, shubhasiz, insonda nafrat uyg’otadi. Barcha inson ham onadan yalang’och tug’ilib, yalang’och bo’lib bu dunyoni tark etishi isbot talab qilmaydigan haqiqat-ku! Dinni niqob qilib, o’zin-o’zi portlatish, oq sut bergan munis onaning siynasiga hanjar urish, o’zini shaytonning manfaati uchun qurbon qilish terrorizm emasmi?!

Joynamoz ustiga oyoq bilan chiqib bosh urib namoz o’qish, aroqqa to’yib olib Qur’onni tilovat qilish, birovlarning qonini to’kib lazzatlanish, yoshlarga dinni o’rgatish vajida o’zlarini jihodchilar deb, Islom uchun jang qilish kerak deya onasidan bolasigacha, qarisidan yoshigacha qilichdan o’tkazish, qilmishlari qon to’kish va zo’ravonlik bo’lgan bu kimsalarning qilmishlari diniy ekstremizm va terrorizm bo’lmay nima?!

Tinchligimizga, ozodligimizga xavf solib turgan terrorizm-asr illati tahdidlari, ularning shakl- ko’rinishlari qalbimizga nafrat urug’ini qaday boshladi. Eng xavotirlisi, yoshlarimiz ongidagi bo’shliqni topib,” guruch ichida kurmak” singari o’z kindik qoni to’kilgan yurti, xalqi, oilasini, bir suz bilan aytganda, o’zligini, boy va qadimiy ma’naviyatidan tonadiganlar ham bor oramizda.

Terrorizm qayerda bosh ko’tarmasin,uning oqibatida insoniyat boshiga turli kulfat-u musibatlar tushmoqda. Bu balo insoniyat taraqqiyotiga xavf solayotgan ekan, hamma yerda unga qarshi jiddiy va uzluksiz kurash olib borish, amaliy ishga o’tishni talab qiladi. Bu kurashda esa faqat qurol kuchiga ishonishning o’zi yetarli emas, balki inson omiliga, ayniqsa yoshlar masalasiga jiddiy e’tibor qaratilmog’i, ularning ongi hamda qalbini asrash uchun harakat qilmog’imiz zarur.

Qaysi mintaqada yashashdan qat’iy nazar, har qanday inson terror nima, terrorchi kim ekanligini yaxshi biladi. Terrorizmn